Dziś jeszcze trochę o tym, co zależy od nas.

W życiu każdego człowieka zdarzają się chwile szczęśliwe, dobre, neutralne, nieprzyjemne, bardzo trudne i niestety czasem również tragiczne.

Każdy ma trudności, ale zwykle o nich nie mówimy, więc możesz odnieść wrażenie, że tylko tobie się nie udaje, że tylko tobie jest trudno. Ale jest to tylko wrażenie.

Popatrz, jak często się zdarza, że gdy jesteśmy na spotkaniu towarzyskim, rodzinnym czy przy świątecznym stole, to niezależnie od tego, jak nam źle, zakładamy maski szczęśliwości, zadowolenia i sukcesu. Nie chcemy obciążać innych własnymi problemami, nie chcemy psuć atmosfery spotkania lub wstydzimy się przyznać, że coś sprawia nam trudność, że z czymś sobie w danym momencie nie radzimy, więc mówimy tylko o drobnostkach, żartujemy i śmiejemy się z innymi. Robimy tak wszyscy lub przynajmniej zdecydowana większość z nas. I w im większym gronie przebywamy, tym więcej nałożonych masek.

W konsekwencji wychodzisz ze spotkania z przekonaniem, że wszyscy inni oprócz ciebie są szczęśliwi, odnoszą sukcesy, dobrze zarabiają, wszystko przychodzi im z łatwością i nie mają absolutnie żadnych problemów. To przygnębiające…

Ale gdy przypomnisz sobie, że ty tylko udawałeś zadowolonego, to być może uświadomisz sobie, że inni być może też z różnych powodów przemilczeli swoje małe zmartwienia i wielkie kłopoty. Każdy czasem aż szaleje z radości, unosi się ze szczęścia nad ziemią, czasem cicho łka w kącie, a czasem krzyczy całym sobą z rozpaczy. Radość zwykle dzielimy z innymi, a łzy i smutek skrywamy lub zdradzamy tylko nielicznym.

Każdy się z czymś mierzy. Mierzymy się z lękami, wstydem, poczuciem winy, poczuciem odrzucenia, smutkiem, frustracją, złością. Mierzymy się z trudnościami w relacjach. Mierzymy się z problemami finansowymi. Mierzymy się z problemami ze zdrowiem, z nałogami.

Ale co zrobić, gdy jest trudno?

Myślę, że mamy przynajmniej dwa wyjścia, dwie możliwe decyzje do podjęcia:

1. Można nic nie robić czyli pozostać w tym samym miejscu, postawić się w pozycji ofiary i mieć żal do innych, do świata, do dzieciństwa. Można porównywać się z tymi, którzy mają większe doświadczenie życiowe czy biznesowe i osiągnęli więcej. Można czuć się przy tym naprawdę źle. To łatwe rozwiązanie, nie wymaga robienia niczego nowego, nieznanego, ale niestety nie daje szans na poprawę sytuacji. A przecież na tych innych ludzi patrzysz z boku, w zasadzie nie znając ich prawdziwego życia. Prawda jest taka, że widząc sukces innych, widzisz jedynie efekt a nie drogę do niego. Zwykle nie masz pojęcia, że oni też musieli pokonać różne przeszkody nie tylko zewnętrzne lecz także te wewnętrzne, własne demony w postaci lęków, obaw, oporu. To dotyczy nas wszystkich.

2. Ale możesz też podjąć świadomą decyzję, że chcesz tę trudną sytuację poprawić i

- zadać sobie pytania (w zależności od tego, z czym się mierzysz):

          *Co mogę zrobić, by osiągnąć mój cel?

          *Czego uczy mnie ta sytuacja?

          *Jak mogę to wykorzystać dla swojego rozwoju?

          *Jak mogę zarobić dodatkowe pieniądze?

          *Jak mogę poprawić moją relację z …?

          *Jak mogę uwolnić się od nałogu?

- szukać budujących, wspierających informacji – w dzisiejszym świecie mamy bardzo łatwy dostęp do ogromnej wiedzy na każdy możliwy temat i ty decydujesz, po co sięgasz. Decydujesz, czy sięgasz po to, co ciągnie cię w dół, przy czym marnujesz czas, czy po to, co cię rozwija, buduje, wzbogaca,

- przyglądać się, pytać, jak inni poradzili sobie w podobnej sytuacji i skorzystać z ich wskazówek, bo nie trzeba wynajdywać koła wciąż na nowo,

- poprosić o fachową pomoc specjalistę w dziedzinie, w której masz trudność

- i działać, bo bez działania nie zmieni się nic.

Taka postawa to pozycja MOCY w grze, w której warto grać, by wygrać, a nie grać, by nie przegrać.

Ta droga jest trudniejsza, obarczona często dużym wysiłkiem fizycznym, emocjonalnym, ale daje szanse na powodzenie, na zmianę. Ta droga, jakkolwiek to zabrzmi, wymaga wzięcia odpowiedzialności za siebie, za swoje decyzje i nie ma tu miejsca na obwinianie innych, siebie, świata czy dzieciństwa. Jako dzieci wielu rzeczy nie mogliśmy, bo nie potrafiliśmy, nie było nam wolno, nie wiedzieliśmy, byliśmy zdani na dorosłych, ale jako dorośli ludzie możemy wziąć odpowiedzialność za swoje decyzje. Możemy zmieniać swoje życie na lepsze.

Nie jest to łatwe, ale ciągle przekonuję się o tym, że w działaniu jest moc i jeśli chcę coś zmienić w moim życiu, to muszę to zrobić sama, nikt inny nie może tego zrobić za mnie, nawet jeśli ten ktoś by tego bardzo chciał. Nieraz na początku ogarnia mnie nawet złość, że znów muszę sobie z czymś poradzić sama, a tak bardzo bym chciała, by samo się zrobiło. Ale potem przypominam sobie, że każdy człowiek ma moc zmieniania swojego życia, więc ja też ją mam. I działam. Efekt przychodzi szybciej lub wolniej, ale działam, bo tylko w ten daję sobie szansę.

Jak podobno mawiał chiński filozof Lao-Tzu, nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku. Warto go zrobić i warto pamiętać, że zmiana to proces i nie wydarza się po jednym kliknięciu. Sukces, powodzenie raczej nie przychodzą do nas tak po prostu. Trzeba działać, być cierpliwym i stopniowo wychodzić na prostą. Podjąć decyzję i działać. Każdy z nas musi to zrobić sam. Każdy z nas MOŻE to zrobić sam.

To pozycja MOCY.

Nie czekam. Nie obwiniam. Nie zazdroszczę.

Decyduję i działam. Działam i poprawiam moją sytuację. Od dziś. Każdego dnia krok po kroku.

Wiola Jończyk

Odpowiedzi w Tobie

Odpowiedzi w Tobie

+48 512 200 788

wiolajonczyk@gmail.com

Wiola Jończyk 2023