Generalnie zmieniamy się z jednego z dwóch powodów, inspiracji lub desperacji. (Jim Rohn)

 

Byłoby wspaniale, gdybyśmy zmian w swoim życiu zawsze dokonywali pod wpływem inspiracji, z lekkością, radością i po to, by żyło nam się jeszcze lepiej.

 

Okazuje się jednak, że jesteśmy w stanie dokonać więcej z desperacji. Podejmujemy działania częściej nie w celu osiągnięcia czegoś przyjemnego, lecz by uniknąć czegoś negatywnego, nie po to, by było dobrze, lecz by po prostu nie było źle. Zmiany, których dokonujemy w taki właśnie sposób, wynikają niejako z przymusu, bo jest już tak źle, że nie ma wyjścia i trzeba wreszcie coś zmienić.

 

A jakby to było zawsze kierować się właśnie inspiracją i rozwojem?

Jakim człowiekiem byłbyś/byłabyś, gdybyś zmieniał w sobie coś na jeszcze lepsze?

W jakim miejscu w życiu byłbyś/byłabyś, gdybyś z lekkością realizował/a potrzeby serca?

Kim nie byłbyś/byłabyś, gdybyś zmieniał/a się, ponieważ tego chcesz, a nie dlatego, że musisz?

I co, czego być może nie uświadamiałeś/aś sobie do tej pory, mogłoby spowodować, że pozwalasz sobie inspirować samego/samą siebie do zmian i osiągania wymarzonych celów?